Piętnaście :)

Nie wierzę, że tak szybko skończyłam. Chyba mam dzisiaj szczęście. A oto scenariusz 15:

Jadalnia, ranek

F: Hej! Jak się spało?

N: Dobrze.

F: Miałaś jakiś sen? No wiesz.

N: Nie.

F: To dobrze. [siada]

N: [siada]

Szkoła, korytarz

J: [podchodzi do Mary] Proszę, wybacz mi!

M: A czemu? Przecież mnie okłamałeś! Na szczęście Mick mi uwierzył.

J: Ja go po prostu źle zrozumiałem.

M: I mnie też?!

J: Tak.

M: Akurat! [odchodzi]

A: [podchodzi do Mary] Zaproszenia rozdane?

M: Tak.

A: Wszystkie?

M: Tak.

A: To świetnie. [odchodzi]

Klasa

A: Nina, zamówiłam ci już sukienkę na bal.

N: Naprawdę? Dziękuję ci bardzo!

A: Nie ma za co. Jak długo będzie trwało rozwiązywanie tego zadania?

N: Jakiego zadania?

A: Tego, którego będziemy rozwiązywać podczas balu.

N: Nie wiem. Zależy co to za zadanie. A czemu pytasz?

A: Nie chcę przegapić balu.

N: Nie musisz iść. W moim śnie Sarah mówiła, że mam iść ,,prawie sama”.

A: A co z Sibuną?

N: Pójdę z jedną osobą. Na przerwie wylosujemy z kim.

Na: [wchodzi] Zaczynamy lekcję! Proszę usiąść na miejsca!

Przerwa

N: Do tej miski włożyłam kartki z waszymi imionami. Teraz wylosuję z kim pójdę po Oko. [wyjmuje jedną kartkę, czyta] Patricia. Ja i Patricia pójdziemy, a wy będziecie nas kryli.

W: Ok! Sibuna!

N: Sibuna!

Strych

N: [wchodzi] Senkharo! Jesteś tu?

Se: [pojawia się] Czego chcesz?!

N: Co zrobiłaś moim przyjaciołom.

Se: Nic wielkiego. Tylko Znak Anubisa.

N: Co one robią?

Se: Wkrótce zobaczysz. [śmieje się, znika]

Pokój Niny i Amber

N:… a ona powiedziała ,, Wkrótce zobaczysz”, zaczęła się śmiać i znikła.

Al: Mogłaś się spodziewać, że ci nie powie.

Przed pokojami dziewczyn

J: [podchodzi do drzwi pokoju Niny i Amber, podsłuchuje]

Pokój Niny i Amber

N: Wiem, ale przynajmniej niedługo się dowiemy.

J: [wchodzi] Czemo się dowiecie?

N: Eee…

A: Nina mówiła, że niedługo dowiemy się kto wygra ,, X – Factor”. Uwielbiamy ten program.

J: A jak go oglądacie? Przecież nie macie telewizora.

A: Na laptopie.

J: Ok. Niech wam będzie. [wychodzi]

P: Dlaczego on ciągle się wtrąca  w nie swoje sprawy?!

J: [wchodzi] Macie iść na kolację i słyszałem! [wychodzi]

F: Ok. Chodźmy już.

W: [wychodzą]

Korytarz

V: Wybiła 10.00! Macie dokładnie 5 minut, a potem chcę usłyszeć jak upada ta szpilka! [upuszcza szpilkę] Nareszcie cisza. [wchodzi na górę, potyka się o pierwszy schodek] To jakiś żart? [przygląda się schodku] Dziwne. [otwiera go, znajduje kartkę] Przepis na eliksir życia.